ಕಗ್ಗ ( ಬ )
ಬಳಲಿ ನೆಲದಲಿ ಮಲಗಿ ಮೈಮರೆತು ನಿದ್ರಿಪನ ।
ಕುಲುಕಿ ಹಾಸಿಗೆಯನರಸೆನುವುದುಪಕೃತಿಯೆ ।।
ಒಳಿತನೆಸಗುವೆನೆಂದು ನೆಮ್ಮದಿಯ ನುಂಗದಿರು ।
ಸುಲಭವಲ್ಲೊಳಿತೆಸಗೆ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಬಲುಹಳೆಯ ಲೋಕವಿದು ಬಲುಪುರಾತನ ಲೋಕ ।
ಬೆಳೆದಿರ್ಪುದಿದು ಕೋಟಿ ರಸಗಳನು ಪೀರ್ದು ।।
ಸುಲಭವಲ್ಲದರ ಸ್ವಭಾವವನು ಮಾರ್ಪಡಿಸೆ ।
ಸಲದಾತುರತೆಯದಕೆ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಬರುವೆಲ್ಲ ಬೇನೆಗಂ ಮದ್ದನಾರಿರಿಸಿಹರು ।
ನರರ ಕೀಳ್ತನಕೆಲ್ಲ ಪರಿಹಾರವೆಂತು ।।
ಕಿರಿದು ಪಲ್ಲನು ತಾಳಿಕೊಳಲೆಬೇಕಷ್ಟಿಷ್ಟು ।
ಧರೆಯಂತರುಷ್ಣವನು ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಬಾನೊಳಿರುವುದೆ ಪಕ್ಷಿ ಪಾರ್ವ ದಾರಿಯ ನಕ್ಷೆ ।
ಮೀನು ನೀರೊಳು ನುಸುಳೆ ಪಥನಿಯಮವಹುದೆ ।।
ಏನೊ ಜೀವವನೆಳೆವುದೇನೊ ನೂಕುವುದದನು ।
ನೀನೊಂದು ಗಾಳಿಪಟ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಬೇಕು ಬೇಕದು ಬೇಕು ಬೇಕಿದೆನಗಿನ್ನೊಂದು ।
ಬೇಕೆನುತ ಬೊಬ್ಬಿಡುತಲಿಹ ಘಟವನಿದನು ।।
ಏಕೆಂದು ರಚಿಸಿದನೊ ಬೊಮ್ಮನೀ ಬೇಕು ಜಪ ।
ಸಾಕೆನಿಪುದೆಂದಿಗೆಲೊ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಬೇಕು ಜೀವನಯೋಗಕೊಂದು ಬಹುಸೂಕ್ಷ್ಮ ।
ಬೇಕೊಂದು ಜಾಗರೂಕತೆ ಬುದ್ಧಿಸಮತೆ ।।
ತಾಕನೊಂದನು ಯೋಗಿ ನೂಕನೊಂದನು ।
ಏಕಾಕಿ ಸಹವಾಸಿ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಭಾನೂದಯಾಸ್ತಗಳಿನಲ್ತೆ ದಿಕ್ಕಾಲಗಳ ।
ಮಾನಗಣಿತವು ನಮಗೆ ಭಾನುವಿರದೊಡದೇಂ ।।
ಆನಂತ್ಯ ಶುದ್ಧಸತ್ತಾ ಮಾತ್ರ ಬೊಮ್ಮನದು ।
ಲೀನನಾಗದರೊಳಗೆ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಬೀಳಿಸದಿರೊ ನಿನ್ನ ನೆರಳನಿತರರ ಮೇಲೆ ।
ಬಾಳಿಕೊಳುವವರು ತಂತಮ್ಮ ಬೆಳಕಿನಲಿ ।।
ಮೇಲುಬೀಳುಗಳಾರ್ಗದೆಂತೊ ನೀನೇನರಿವೆ ।
ತಾಳದಿರು ಗುರುತನವ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಬೆರಳುಗಳ ನೋಡವುಗಳೊಂದರಂತೊಂದಿಲ್ಲ ।
ಕರಧರ್ಮಕುಚಿತವಾ ಹೆಚ್ಚುಕಡಮೆಗಳು ।।
ಪುರುಳ ಪಿಡಿವುವೆ ಬೆರಳ್ಗಳೆಲ್ಲಮೊಂದುದ್ದವಿರೆ ।
ಸರಿಯಹುದು ಕಾರ್ಯದಲಿ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।
ಬಿದ್ದುದನು ನಿಲ್ಲಿಪುದೆ ನರನ ಮೃತ್ಯುಂಜಯತೆ ।
ಶುದ್ಧಿಸದೆ ನಭ ಧರೆಯ ಮರಮರಳಿ ಮಳೆಯಿಂ ।।
ಗದ್ದೆ ಕೊಯ್ಲಾಗೆ ಮಗುಳ್ದದು ಬೆಳೆಯ ಕೊಡದಿಹುದೆ ।
ಬಿದ್ದ ಮನೆಯನು ಕಟ್ಟೊ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ ।।