ಸುಂದರಾಂಗ !
ಅದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಾಡು, ಜಿಂಕೆಯೊಂದು ನದಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಭಯವಾಗಿ ನೀರು ಕುಡಿಯಿತ್ತಿತ್ತು,ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಆನಂದದಿಂದ ತಲೆಯೆತ್ತಿ "ಆಹಾ ನನ್ನ ಎರಡೂ ಕೊಂಬುಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಸುಂದರ" ಮತ್ತೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕೋಡನ್ನು ಕಂಡು"ಅರೆ ಎರಡೂ ಬೇರೆ ಕೊಂಬಾದರೂ ಅದೆಷ್ಟು ಹೋಲಿಕೆ! ಅದೆಷ್ಟು ಕವಲುಗಳು! ಹರಿತವಾದ ಕೊನೆಗಳು! ಅದೆಷ್ಟು ಬಲಿಷ್ಟ! ಎಂದು ತಲೆ ಎತ್ತಿ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿ ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬಿಂಬವನ್ನು ಜಂಭದಿಂದ ನೋಡಿಕೊಂಡಿತು.ಹಾಗೇ ಜಿಂಕೆ ನೀರುಕುಡಿಯಲು ತಲೆ ಬಗ್ಗಿಸಿದಾಗ ತನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿಕೊಂಡಿತು "ಅರೆರೆ ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳು ಮಾತ್ರ ಅದೆಷ್ಟು ಸಣ್ಣದಾಗಿವೆ ಛೆ! ಥೂ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಸುಂದರವಾಗಿ ಇಲ್ಲ! ನನ್ನ ಕೊಂಬೇ ಚೆನ್ನ,ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳೇಕೋ ಬಡಕಲು ಸುಂದರವಾಗೇ ಇಲ್ಲ"ಎಂದು ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಬೇಸರವೂ ಪಟ್ಟಿತ
ಹೀಗೇ ನೀರು ಕುಡಿಯಲು ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ತನ್ನ ಸುಂದರವಾದ ಅಂಗವಾದ ಕೊಂಬುಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬಾಳುತ್ತಿದ್ದ ಜಿಂಕೆ ತನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನೋಡಿಯೂ ನೋಡದಂತಿತ್ತು.ಹೀಗಿರಲು ಒಂದು ದಿನ ಹುಲ್ಲು ಮೇಯುತ್ತಿದ್ದ ಜಿಂಕೆಯನ್ನು ತೋಳವೊಂದು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿತು.
ಜಿಂಕೆ ವೇಗದಿಂದ ಓಡತೊಡಗಿತು,ಗಿಡ-ಮರ-ಪೊದೆಗಳನ್ನು ನುಸುಳಿ ಓಡುವಾಗ ಪೊದೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಅದರ ಕೊಂಬುಗಳು ಸಿಲುಕಿ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ ವಿಲಿವಿಲಿ ಒದ್ದಾಡತೊಡಗಿತು, ಇನ್ನೇನೆ ತೋಳ ಇದರ ವಾಸನೆ ಗ್ರಹಿಸಿ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಜಿಂಕೆಗೆ ತೋಳ ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತಿ, ಪೊದೆಯಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ ಜಿಂಕೆ ಸೆಣಸಾಡುತ್ತಿತ್ತು, ಸುಲಭವಾಗಿ ತೋಳ ವಾಸನೆ ಗ್ರಹಿಸಿ ಜಿಂಕೆಯ ಇರುವಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು, ಅದನ್ನು ಕಂಡು ಜಿಂಕೆಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಮಯ ತೋಳಗಳು ಹಿಂಡು ಹಿಂಡಾಗಿ ಬಂದು ಪೊದೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದ ತನ್ನನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬೇಟೆಯಾಡಿ ಕಾಲು,ಬೆನ್ನು,ಹೊಟ್ಟೆ ತಲೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಿತ್ತುಕಿತ್ತು ತಿನ್ನುವ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ನೆನೆಯಿತು,ಕಾಲು! ಅರೆ ಕಾಲು ಎಂದು ತಕ್ಷಣ ತನ್ನ ಬಲಿಷ್ಟವಾದ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಬಾಗಿಸಿ ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಶಕ್ತಿಮೀರಿ ತಳ್ಳುತ್ತಾ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಜಗ್ಗುತ್ತಾ ಪೊದೆಯಿಂದ ಕೋಡನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಛಂಗನೆ ನೆಗೆದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಪರಾರಿಯಾಯಿತು,ದೂರದ ಹುಲ್ಲು ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದು ಭಯದಿಂದ ಹಿಂದೆ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿತು, ಕಾಲುಗಳು ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು.ಒಮ್ಮೆ ಅದರಕಡೆ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಟಿತು,ನಾನು ನನ್ನ ಕೊಂಬಿನ ಸೌದರ್ಯವನ್ನು ಕಂಡು ಜಂಭದಿಂದಿದ್ದೆ ಆದರೆ ಅದರಿಂದಲೇ ಈದಿನ ನನಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಯಿತು,ಅದೇ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಅಸಹ್ಯ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಅವೇ ನನ್ನನ್ನು ಅಪಾಯದಿಂದ ಪಾರು ಮಾಡಿತು ಎನ್ನುವುದನ್ನರಿಯಿತು.